Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 236/ DIALOGUS XXXVIII.

De infantium ex utero maculis.

Alex –

Celebrem illam parumper agitemus

quaestionem: cur aliquando

nascantur animantes effigie cerasi,

mali punici vel alterius fructus

aliqua in parte obsignati?

I. C. – Duobus modis id evenit. Alex. – Quisnam primus

est? I. C. – Si mulier conceptus aliquid simile

animo concipit, quo strategemate usus

est Iacobus, qui passim stratis obiectisque virgultis,

quibus cortices ademerat, maximam

gregis partem, cum se inirent, maculoso tegmine

varioque ac versicolore vellere praestitit,

sic picturatas alites, sic equos guttatos perficimus.

Quare scitissime Plinius[3] ita scripsit:

«Similitudo in animo menteque est reputatio

in qua multa creduntur fortuito pollere,

visus, auditus, memoria comprehensae haustaeque

sub ipso conceptu imagines, tum subito

oborta cuiusque rei cogitatio effingere similitudinem

formasque miscere creditur,

hinc alios avorum, alios patrum plerosque

autem cognatorum effigiem ostentare. Ideoque

plures in homine quam in reliquis animantibus

differentiae ac discrimina, quoniam